سیلی سیل

محمدرضا روزبه:

نثار خانۀ بر آب‌ رفته‌‌شان، اشکی

برای چادر بر باد رفته‌شان، آهی

به یاد کودکِ بر خاک خفته‌شان، بغضی

سزای هستی‌ِ آتش گرفته‌شان، شعری...

من و تو این‌همه خیرات می‌کنیم ای دل !

زهی شگفت که ما عشق را و انسان را

چه بی‌نظیر مراعات می‌کنیم ای دل!